Zdrowie, według Światowej Organizacji Zdrowia, można zidentyfikować jako stan pełnego fizycznego, psychicznego i socjalnego dobrego samopoczucia. To określenie zdrowia ma jednak (zdaniem świata medycznego) cechy definicji o zbyt idealnych kryteriach. W zgodzie ze współczesną teorią i praktyką medyczną pozostaje jako bardziej użyteczna definicja zdrowia, określająca je jako normalny stan ustroju, którego czynności i struktura są prawidłowe, a układy regulujące zapewniają stan wewnętrznej równowagi oraz zdolność przystosowywania się do warunków zewnętrznych. Cechami zdrowia są: dobre samopoczucie i chęć wykonywania pracy oraz aktywny stosunek do życia. Choroba natomiast jest stanem zmniejszonej zdolności przystosowawczej ustroju, w którym występuje zaburzenie jego czynności. Według bioenergoterapeutów, choroba jest zaburzeniem energetycznym organizmu w dowolnym jego miejscu, a jej uwarunkowania tkwią w jego psychofizycznych strukturach. Odporność organizmu mierzy się właściwym poziomem neuroenergetycznym. Rozróżnia się następujące fazy choroby: