Po skoncentrowaniu się na dłoniach starałem się wyczuć granicę biopola rąk, czyli tzw. kulę energetyczną. Mając już tę przestrzeń energetyczną między dłońmi, wykonywałem najpierw ruchy zbliżania i oddalania rąk. Po paru minutach ćwiczeń pole stawało się silniejsze, większa była koncentracja psychiki na wykonywanym ćwiczeniu. Następnie obracałem dłońmi tak, jak gdybym miał pomiędzy nimi piłkę. Osoby obserwujące to, po włożeniu ręki między moje dłonie, odbierały przeważnie silne mrowienie. Jeżeli natomiast położyłem tę „wyobrażalną kulę” np. na czyjejś dłoni, odbierano to jako ciepło i mrowienie rozchodzące się od ręki do głowy czy do nóg. Niejednokrotnie miałem wrażenie, że stworzona tym sposobem materia czy substancja ma strukturę fizyczną jak gdyby pianki ubitej z białka jajek. Stawianie tej materii np. na stole, powodowało odczucie jej przez drugą osobę o podobnej wrażliwości. Sądzę, że dlatego też osoby uzdolnione bioenergoterapeutycznie niejednokrotnie mają wrażenie czy odczucie wysysania z nich siły witalnej przez osoby drugie. Zdarzać się to może wtedy, gdy w pobliżu nas znajdują się osoby z poważniejszymi zaburzeniami w funkcjonowaniu organizmu. Odczuwamy ten stan rzeczy pojawieniem się bólu głowy, znużeniem czy swoistą bezsilnością. Dolegliwości tego typu zazwyczaj zaraz znikają z chwilą oddalenia się od „biorącej energię” osoby.
