– 3.0 Pewnego dnia Piotr i Jan wstępowali do świątyni koło godziny dziewiątej, a była to godzina modlitwy. Wnoszono tam właśnie człowieka, który był chory od urodzenia… Kiedy ujrzał Piotra i Jana, mających wejść właśnie do świątyni, poprosił o jałmużnę. Piotr – podobnie jak Jan – utkwił w nim wzrok i rzekł: „Spojrzyj na nas”. A on spojrzał uważnie na nich w nadziei, że od nich coś otrzyma. Lecz Piotr rzekł: „Srebra i złota nie mam, lecz co mam, to d daję: w imię Jezusa Chrystusa Nazareńskiego wstań i idź!” I ująwszy go za prawą rękę, podniósł go. Natychmiast stopy i kostki jego nabrały mocy. Podskoczywszy, stanął na nogach i zaczął chodzić…

…read more

W pierwszych wiekach naszej ery, w Rzymie działał jeden z najwybitniejszych pisarzy epoki – Apulęjusz (Lucius Apuleius ur. w 125 n.e.). Był poetą i filozofem, uległ znacznym wpływom mistycyzmu i magii Wschodu i Afryki. Pochodził z afrykańskiej Madaury, leżącej niedaleko Numidii. Studiował w Kartaginie i Atenach. Podróżując po świecie, zdobywał i pogłębiał wiedzę tajemną. Napisał słynną pracę pt. Apołogia, czyli w obronie magii, broniąc się przed posądzeniem o stosowanie czarnej magii. W innej pracy pt. Metamorfozy, czyli zloty osioł, przekazał część zdobytej wiedzy magicznej. Znani ze stosowania magii byli również Plutarch (45-125 n.e.), dożywotni kapłan delficki oraz Filon z Aleksandrii (ok. 25 p.n.e. – przed 50 n.e ). Za czasów Konstantyna Wielkiego magię uprawiał Jamblich (264-339 n.e.), uczeń Porfiriusza. Jamblich uważany był za cudotwórcę i proroka. Potrafił on, według ocalałych do dzisiaj przekazów o nim, ożywiać zmarłych i usypiać wzrokiem… Znaną postacią był Awicenna (980-1037 r.), który łączył trzy elementy w trwałe związki, tj. duszę, właściwości ciał elementarnych i ciała niebieskie. Uważał, że szczególne układy ciał niebieskich budzą w światłym człowieku moc czynienia cudów…

…read more

Ta technika, oprócz ciekawych efektów, przynosi uspokojenie i zdrowie pacjentom. Czyniłem próby eksterioryzacji na określony adres. Wypadały zazwyczaj zadowalająco. W pierwszych próbach odbierałem nieprzyjemne wrażenie wywołane kołysaniem ciała i widzeniem siebie siedzącego w dole.

…read more

Hipotezy na temat zjawisk bioemanacji (7) wysuwali w Polsce prof. Stefan Manczarski i prof. Włodzimierz Sedlak. Bioplazma, zgodnie z ich teorią Jest mieszaniną ładunków elementarnych, dodatnich i ujemnych, wykazujących cechy fali elektromagnetycznej. Uczeni przypuszczają, że bioplazma stanowi podłoże dynamiki życia, podstawę jego energetyki i że przejawów bioplazmy można doszukać się w istnieniu aury wokół ciała, co świadczy o istnieniu pola elektromagnetycznego wokół człowieka i na co wskazywali już hinduscy jogowie. A z kolei istnienie czakramów związane być może z lokalizacją gruczołów wydzielania wewnętrznego lub splotów nerwowych. Podstawę do tego rodzaju przypuszczeń zapoczątkował w latach pięćdziesiątych laureat nagrody Nobla, prof. Albert Szent-Gyórgyi. Profesor doszukał się związku między procesami fizjologicznymi a elektronowymi zjawiskami w molekułach, komórkach, tkankach i całym organizmie. Jego zdaniem, związki organiczne mają własności półprzewodników, co znalazło potwierdzenie w odkryciu takich właściwości wielu biosubstancji, jak między innymi kwasów nukleinowych {DNA i RN A).

…read more

Wyprawa w głąb siebie to ćwiczenia, które polegają na rozwijaniu umiejętności odbioru wrażeń płynących z własnego ciała i właściwego ich uświadamiania sobie oraz rozpoznawania. Umiejętności te pozwalają na rozładowanie napięcia mięśni, napięcia psychicznego, a poza tym dają przede wszystkim poczucie zdolności energetycznych własnego ciała. Koncentracja na strumieniu wrażeń płynących z naszego ciała i nazywanie tego w myślach, co aktualnie dzieje się w poszczególnych partiach organizmu, pozwala na kontrolę i sterowanie zachodzącym zjawiskiem. Pozycja ciała powinna być bardzo wygodna, by podczas ćwiczenia nic nie odwracało uwagi. Zazwyczaj stosuje się pozycję leżącą lub siedzącą. Nogi i stopy ułożone równolegle, ramiona wzdłuż tułowia, oczy zamknięte lub lekko otwarte…

…read more

Najbogatszy w opisy uzdrowień jest Nowy Testament uznany w religii za Pismo Święte (43). Oto fragmenty:

…read more

Rzadziej stosowaną techniką terapii, bo mało znaną w Polsce, jest termopunktura zwana inaczej moxą, przypieczkami, przygrzewaniem. Chińczycy najprawdopodobniej jedni z pierwszych zastosowali ten rodzaj terapii. W Europie w dawnych wiekach metody te przybrały charakter tortur. Przypiekanie ran i owrzodzeń nie należało do przyjemnych. W terapii tej stosuje się rozżarzony węgielek lub rodzaj ziołowego cygara (np. arthemisium moxae). Zabieg może być wykonywany bezpośrednio lub pośrednio na określonych miejscach ciała. Miejsca te są znane z akupresury jako punkty aku. Przy pośredniej metodzie stosuje się podkładkę z jedno- lub dwumilimetrowego plasterka imbiru lub czosnku z wywierconymi małymi otworkami. Zabieg wykonuje się w krótkim czasie w bezpośredniej styczności aż do wystąpienia odczucia pieczenia. Palące się cygaro zbliża się i oddala w odległości około 10 mm do miejsc chorych.

…read more

Dmuchanie. Jagot wyróżnia dwa rodzaje dmuchania: ciepłe i chłodne. Dmuchanie ustami powinno odbywać się blisko ciała, prawie w bezpośredniej z nim styczności. Gdy nie jest to akceptowane przez otoczenie, można dmuchać przez drewnianą lub szklaną rurkę. Uzyskuje się efekt analogiczny jak przy działaniu impozycjami, tzn. nakładaniem rąk. Maksymalna liczba dmuchnięć dająca pozytywny efekt wynosi około 50 razy.

…read more

– połączywszy siły duszy i mózgu skup się na ofiarowaniu. Promieniujący ośrodek, w głowie, wyobraź sobie jako światło. Światło to wysyłaj ku pacjentowi, przez ośrodek między brwiami,

…read more

Każda odczuwana przez pacjenta dolegliwość ma swój określony punkt na jego ciele. Działanie bioenergoterapeutyczne na miejsce odpowiadające choremu organowi przyspiesza skuteczność terapii. Takie miejsca można wskazać dla większości narządów wewnętrznych. Na przykład sercu odpowiada pewien punkt między lewą łopatką a kręgosłupem, wątrobie zaś punkt znajdujący się symetrycznie po drugiej stronie. Do wykonywania masażu segmentamego niezbędne jest poznanie wszystkich punktów na ciele człowieka. Masaż ten jest bardzo przydatny w praktyce bioenergoterapeutycznej.

…read more

Zdaniem Edwardsa, „…uzdrawiacz powinien stale promieniować zaufaniem, kiedy ma do czynienia z pacjentem osobiście czy listownie, przy czym powinien być na tyle mądry, żeby nie dawać konkretnych obietnic na przyszłość. Kiedy początkujący ujrzy polepszenie stanu zdrowia u swoich pacjentów, to zaufanie nie będzie trudne do uzyskania. Wtedy hasłem będzie «optymizm». Jeżeli uzdrawiacz jest całkowicie przekonany wewnętrznie o mocy leczenia duchem, wtedy bezwiednie wpoi w pacjenta uczucie, że tutaj wykonuje się dobrą robotę…”

…read more

Bioenergoterapia po wyjściu z powijaków zaczyna stawiać pierwsze mocniejsze kroki w naszym społeczeństwie. Zdarzają się coraz częstsze przypadki współpracy z medycyną. Wprawdzie te pierwsze jaskółki wiosny nie czynią, ale są już znamienne. Ziarna tego zjawiska, które posiał u nas C. A. Klim uszko a później C. Harris, zaczynają coraz mocniej wschodzić. Ugruntowują swoją pozycję i inni bioenergoterapeuci. Nie ma wprawdzie, akceptowanego przez medycynę, procesu weryfikacji zdolności bioenergoterapeutycznych, jednak pojawiają się w prasie portrety ludzi, którzy w ten sposób pomagają chorym i cierpiącym. Bioenergoterapia przestała już tak bulwersować jak przed laty. Oburza nas natomiast co innego, a mianowicie fakty pojawiania się w naszych domach fenomenów już nie spirytyzmu a chyba obskurantyzmu. Tacy osobnicy, nierzadko wspierający się uprawnieniami rzemieślniczymi, odnajdują oprócz „żył i chorób”, rzesze duchów za meblami i telewizorem z umiejętnością określania ich imion (np. Żan). Nie dajmy się wciągnąć w tej pogoni za duchem po meblach i tapczanach w szaleństwo… Opisane zjawisko jest typowe dla okresów rozwijającej się mody na to, co nowe i tajemnicze…

…read more

Przechodzę kolejne etapy wyciszania. Po koncentracji na kolorze, oddychając nim, skupiam uwagę na rękach. Oddycham. Jestem spokojny. Ręce. Moje ręce… W pewnym momencie czuję nasilające się mrowienie w rękach. Staram się obserwować ręce przez parę minut.

…read more

Podchodząc do chorego, staram się zawsze być pewnym swojej siły (bioenergii) i odporności na dolegliwości pacjenta. Chodzi w tym wypadku o tzw. przeniesienie informacji chorobowej na siebie. Pamiętam, jak byłem tym zjawiskiem na początku swojej działalności zdziwiony. Badając pacjenta z astmą, w pewnym momencie zacząłem odczuwać duszenie i brak tchu. Gdy opisałem pacjentowi moje odczucia, potwierdził on, że miewa często właśnie tego typu ataki. Wielokrotnie jeszcze zdarzyły mi się podobne sensacje, które znajdywały potwierdzenie w dolegliwościach pacjentów. Pojawiły się u mnie również często szumy w uszach bądź odczuwałem nieokreślone zapachy i smaki w ustach.

…read more